Δημήτρης Αντωνίου: Περί ανάπτυξης χωρίς ξένα κεφάλαια

Ο Δημήτρης Αντωνίου

γράφει ο Δημ. Αντωνίου, ιατρός

Ανάπτυξη εντάσεως κεφαλαίου κι εργασίας (δηλ. όταν απαιτούνται κεφάλαια και εργατικό δυναμικό), είναι δυνατή  χωρίς ξένα κεφάλαια της ΕΕ, ΔΝΤ, Ευρωπαικής Επενδυτικής Τράπεζας, ξένων επενδυτών? Οι εθελόδουλοι Μνημονιακοί, λένε φυσικά όχι…για να δούμε όμως την άλλη άποψη, των Νοημόνων Πατριωτών:

(συντμήσεις: ECB: European Central Bank, TτΕ: Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος).

1) Οι Κεντρικές Εθνικές Τράπεζες  χρηματοδοτούν (υποχρεωτικά), με την αγορά κρατικών ομολόγων από την 1γενή αγορά) (*), τα επεκτατικά προοπτικά δημοσιονομικά προγράμματα της κυβέρνησης (fiscal expansion, boost), ήτοι τα «επενδυτικά-αναπτυξιακά ελλείμματα» (αρ. 2 του Καταστατικού της ECB και του αρ.4 του Καταστατικού της ΤτΕ και τα αρ.29.1 και 30.3 του Καταστατικούς της ECB), χωρίς κίνδυνο πληθωρισμού , ακόμα και με αρνητικά επιτόκια (έκδοση νέου χρήματος)! (**). Τα κεφάλαια αυτά των Κεντρικών Τραπεζών δεν είναι δάνεια προς την Κυβέρνηση, αλλά συνιστούν «έκδοση νέου χρήματος». Το ανώτερο πλαφόν της μορφής αυτής της ρευστότητας καθορίζεται από τους όρους της Συνθήκης του Μάαστριχτ, ήτοι ετήσια δημοσιονομικά ελλείμματα 3%  του ΑΕΠ (ή 5% structural deficit) και δημόσιο χρέος 60% του ΑΕΠ (βλ. και αρ.29.1 και 30.3 του Καταστατικού της ECB) (***).

(*) ή και με την αγορά τις Κεντρικές Εθνικές Τράπεζες  κρατικών ομολόγων από την 1γενή αγορά με συμφωνία επαναγοράς των (ομόλογα Lombard) από τις Κεντρικές Τράπεζες (βλ. και αρ.122 ΣΛΕΕ), η οποία (επαναγορά) μπορεί να ανανεώνεται χρονικά αενάως!

(βλ και αρ. 19 (1) παρ.2, 3 a-b και αρ. 20 (1) του Καταστατικού της Bundesbank). Η μέθοδος αυτή συνιστά, όπως είναι προφανές, άσκηση εκ μέρους της ECB (και των Εθνικών Κεντρικών Τραπεζών) της νομισματικής των πολιτικής δια της ταυτόχρονης συνδρομής στην δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης (αρ.2 του Καταστατικού της του ECB και του αρ.4 του Καταστατικού της ΤτΕ).

(**) εναλλακτικά οι Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες δανείζουν την οικονομία με αρνητικά επιτόκια (νομισματική επέκταση).

(***) Το όριο του 60%  του ΑΕΠ είναι ο «όγκος» ρευστότητας (ως «όριο» στο χρονικό «άπειρο») και το 3% του ΑΕΠ ο ετήσιος ρυθμός αύξησης της ρευστότητας. Το απόλυτο ποσόν της ετήσιας ρευστότητας αλλάζει σύμφωνα με το ετήσιο ΑΕΠ (αλλά τα παραπάνω δύο ποσοστά μένουν σταθερά).

2) Μείωση του δημόσιου χρέους μας με νομισματικά μέτρα από την ΤτΕ (κυριαρχικά κι ανεξάρτητα από την ECB, αρ.14.4 και 20.2 του Καταστατικού της ECB και αρ. 123.2 της Συνθήκης της Λισσαβώνας). Τα εξοικονομηθέντα κεφάλαια διατίθενται για την ανάπτυξη. Αυτό γίνεται με την επαναγορά του δημόσιου χρέους μας (των κρατικών ομολόγων) με τα «αποθεματικά» (reserves) της ΤτΕ (ή της ECB κι ανεξάρτητα αλλήλων) και με έκπτωση στην 2γενή αγορά (περίπου 60 δις.) και την εξόφλησή των στην λήξη των χωρίς κέρδος των αγοραστριών τραπεζών, ήτοι  στην τιμή της αγοράς των (δηλ. υπό το άρτιο, π.χ. στο 35% της εις ολόκληρο τιμής των) (κάλυψη του δημόσιου χρέους με νομισματικά μέτρα) (*).

(*) Η τακτική αυτή της ECB, ασκείται ήδη στις αντίστοιχες διαχείρισης του δημόσιου χρέους της Ιταλίας και Ισπανίας, αλλά όχι της Ελλάδος !

Με τον  τρόπο αυτό, η  Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος εκδίδει νέο χρήμα (νομισματική επέκταση) ίση με το 1-2% του ΑΕΠ (3-4 δις. ευρώ) τα οποία πολλαπλασιαστικά θα δώσουν τεράστια αναπτυξιακή ώθηση. Γι αυτούς δε, που φοβούνται! πληθωρισμό, λόγω της κοπής νέου χρήματος, θα τους πώ, ότι σε συνθήκες που το ΑΕΠ της χώρας είναι κάτω του ανωτάτου δυνατού επιπέδου του (όπως τώρα που είναι 18% κάτω!!), περίπτωση πληθωρισμού λόγω νομισματικής επέκτασης δεν υπάρχει με τίποτα.

3)  Με κεφάλαια από την εφαρμογή του Μηχανισμού ELA (αρ.14.4 του Καταστατικού).

4) Εξυγίανση των ιδιωτικών τραπεζών, ήτοι ανακεφαλαιοποίηση (bail in ή bail out) (*) και κρατικοποίηση αυτών, ώστε να απελευθερωθούν στην πραγματική οικονομία των 200 (προ του 2010) ή τα 180 δις. (τώρα) των ιδιωτικών τραπεζικών καταθέσεων.

 (*) bail in: κούρεμα καταθέσεων και κατόχων τραπεζικών ομολόγων, bail out: αύξηση μετοχικού κεφαλαίου με ιδιωτικά κεφάλαια (με έκδοση τραπεζικών ομολόγων, ή δια του χρηματιστηρίου), ή τέλος δια του χρήματος του ελληνικού λαού! (δημόσιο χρέος), όπως έγινε με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών το 2012-13.

5) Η Κυβέρνηση  μεταθέτει για 30 χρόνια την εξόφληση των τραπεζικών ομολόγων που κρατά η Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος και τα χρήματα αυτά οι τράπεζες να τα διοχετεύσουν στην αγορά (κι όχι στην Κυβέρνηση κι αυτή στους ξένους τοκογλύφους).

6) Αύξηση της ρευστότητας από την ΤτΕ, με δανεισμό των ιδιωτικών τραπεζών με χαμηλότερα ή/και αρνητικά επιτόκια (έκδοση νέου χρήματος) και με μείωση των collaterals και των «ελάχιστων διαθεσίμων» (και του «τραπεζικού πολλαπλασιαστή») που οι ιδιωτικές τράπεζες διατηρούν στην ΤτΕ.

7) Oι εμπορικές ιδιωτικές τράπεζες με τον γνωστό τους μηχανισμό «μόχλευσης» των υφισταμένων καταθέσεων (με την μείωση από την ΤτΕ του «τραπεζικού πολλαπλασιαστή»), σημερινού ύψους 150 δις (και δυνητικού 500 δις!) μπορούν να διοχετεύσουν στην οικονομία 100άδες δις. ευρώ για την ανάπτυξη!  Παροχή κινήτρων για επαναπατρισμό κεφαλαίων από το εξωτερικό. Αυτός είναι ο μηχανισμός που χρησιμοποίησε η Γερμανία του 1990 κι εντεύθεν. Βέβαια ο μηχανισμός αυτό απαιτεί πλήρως ανακεφαλαιοποιημένες κι υγιείς τράπεζες.

8) Την δημιουργία μιας ιδιωτικής τράπεζας που να ανήκει στο δημόσιο, η οποία θα μπορεί να δανείζεται από την Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας με το βασικό επιτόκιο του 0.75% και να καλύπτει τα αναπτυξιακά ελλείμματα της κυβέρνησης, ή να ασκεί τοκογλυφία, δανείζοντας άλλα κράτη με 4-7%. Έτσι κάνει η Γερμανία και προς εμάς με την τράπεζά της  kfW, η οποία είναι μέρος της Τρόικας!  (η Γερμανία έχει υπογράψει την δανειακή σύμβαση δια της τράπεζας αυτής!) και μας δανείζει με τον παραπάνω τρόπο!! Η δημιουργία της τράπεζας αυτή προβλέπεται στο αρ. 21.3 του Καταστατικού της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας και στο άρ. 123.1 της Συνθήκης της Λισσαβώνας (βλ. και αρ. 19(1) παρ. 2,3 a-b του Καταστατικού της Bundesbank).

9) Νομοθέτηση ενιαίου φόρου στις ΑΕ 15% επί των κερδών (κι όχι στην παραγωγή). Γενικότερα, με την μείωση της φορολογίας στις ΑΕ-ΕΠΕ και των φυσικών προσώπων (αύξηση του διαθεσίμου εισοδήματος)

10) Έκδοση αναπτυξιακών ομολόγων με εγγύηση ελληνική γή ή ελληνικό χρυσό

11) Θέσπιση Κατώτερου Εγγυημένου Εισοδήματος

12) Λαικός Καπιταλισμός, ήτοι η μετοχοποίηση υπέρ των ελλήνων, όλης της δημόσιας περιουσίας.

13) Φόρος Tompin (επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών), για την καταπολέμηση της φτώχειας.

14) Δασμοί σε ξένα προιόντα από χώρες που χρησιμοποιούν ως ανταγωνιστικό των πλεονέκτημα, φορολογικό και κοινωνικό dumping

15) Θεσμοθέτηση (σε συμφωνία με την ΕΕ) Διμερούς Εμπορικού Ισοζυγίου με τις άλλες χώρες της ΕΕ.

16) Να εφαρμοστούν τα σημαντικά μέτρα «χαμηλής πολιτικής» που προτείνει ο Γ. Βαρουφάκης στο παρακάτω link:

http://troktiko.eu/2013/03/%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%86%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%81%CF%85%CE%B8%CE%BC%CE%AF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%80/

17) Η ανάπτυξη πρέπει να ξεκινήσει από μέσα…και μετά θα έρθουν τα ξένα κεφάλαια. Το αντίστροφο δεν γίνεται στην διεθνή τακτική.

Ανάπτυξη με ξένα κεφάλαια

1) Η ECB-σε συνεργασία με την Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) (για μεγάλα έργα υποδομής) και το Ευρωπαικό κι Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο (ΕΕΤ) (για τις μικρομεσαίες επενδύσεις)- εκδίδει αναπτυξιακά ομόλογα (δεν απαγορεύεται από το καταστατικό της), τα οποία χρεώνονται σε χρεωστικούς λογαριασμούς της των κρατών-μελών στα οποία διατίθενται τα ομόλογα αυτά. Και τα κεφάλαια αυτά συνιστούν την εθνική συμμετοχή τα ευρωπαικά αυτά αναπτυξιακά προγράμματα τα οποία φυσικά συμπληρώνονται με κεφάλαια από τον ευρωπαικό προυπολογισμό, π.χ. 8% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Τα παραπάνω αναπτυξιακά ομόλογα της ECB, αποπληρώνονται απευθείας από τα έσοδα των επενδύσεων αυτών (όπως ακριβώς γίνεται με τα ομόλογα της ΕΤΕπ) και δεν θα λογίζονται στο δημόσιο χρέος των κρατών στα οποία πραγματοποιούνται οι επενδύσεις.

2) Ευρωομόλογο Ανάπτυξης.

3) Φορολογικά κίνητρα για ξένες επενδύσεις.

4) Παραγωγή προιόντων από ξένες επενδύσεις, αποκλειστικά για εξαγωγές, χωρίς Φόρο Προστιθέμενης αξίας.

5) Θεσμοθέτηση (σε συμφωνία με την ΕΕ) Διμερούς Εμπορικού Ισοζυγίου με τις άλλες χώρες της ΕΕ.

6) Δάνεια από την Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων (1.4 δις. σε επιχειρήσεις + 1.5 δις. για εγγυητικές επιστολές των τραπεζών για εξαγωγικό εμπόριο).

7) Απορρόφηση των Ευρωπαικών Κεφαλαίων Σύγκλισης και Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας (Διαρθρωτικά Ταμεία της ΕΕ) (ΕΣΠΑ  κλπ) (4 δις. για του 2013 στην Ελλάδα).

Από το βιβλίο του Δημ. Αντωνίου «Ορχούμαι την Οργήν» τ. Β`, 2014


Στο β' μέρος: Αναπτυξιακή Χρηματοδότηση Ιδιωτικού Τομέα με Εξωτραπεζικό Δανεισμό, κ.α.