Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ: «Ο ΖΩΟΔΟΤΗΣ ΘΑΝΑΤΟΣ»



Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΟΡΧΟΥΜΑΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗΝ Α`»:
«Ο ΖΩΟΔΟΤΗΣ ΘΑΝΑΤΟΣ»

Ο Martin Heidegger είπε: «Η ζωή μας είναι μια (υποσυνείδητη) ανάμνηση θανάτου», υπονοώντας ότι οι πράξεις μας, τουλάχιστον μετά από μια ηλικία και μετά, καθορίζονται και συνιστούν –έστω υποσυνείδητα- από την γνώση και αναμονή του θανάτου μας. Αυτή είναι η –καλή ή κακή- μοίρα του ανθρώπου, του μοναδικού μεταξύ των όντων που έχει συναίσθηση και συνείδηση του πεπερασμένου της ζωής του και του επερχομένου βέβαιου θανάτου του.
Και πως καθορίζεται η προαναφερομένη «καλή» ή «κακή» μοίρα του ανθρώπου που έχει συνείδηση τους επερχομένου θανάτου του? Η ιδιότητα του «καλού» ή «κακού» της μοίρας δεν είναι μια εσωτερική αξία της μοίρας καθαυτής, αλλά είναι μια δευτερογενής (εξωγενής) ιδιότητα που εξαρτάται κι αποδίδεται στην μοίρα από τον «γενναίο» ή «δειλό» χαρακτήρα των ανθρώπων αντίστοιχα.
«Κακή» είναι η μοίρα για τους «δειλούς» και «χοικούς», διότι αυτοί, στην ιδέα του θανάτου και των κινδύνων γενικότερα, παραλύουν, παραδίνονται στην μοιραία μοίρα των, γίνονται αναχωρητές και αναμένουν τον θάνατο τρομαγμένοι και υποταγμένοι στον φόβο και την μοιρολατρεία των. 
«Καλή» είναι αντίθετα, η μοίρα των γενναίων και «μεγάλων» και «υψηλών» ανθρώπων, οι οποίοι στην ανάμνηση του επερχόμενου θανάτου των, αντιδρούν θανατώνοντας τον θάνατο με έργα και πράξεις που τους καθιστούν «αθάνατους» και «ζωντανούς» μετά θάνατον! 

Κίνητρο των «αθάνατων» αυτών πράξεών των είναι η «Δόξα», με την μορφή της μεταθανάτιας «υστεροφημία τους». Η Δόξα είναι το ευγενέστερο και κάλλιστο των κινήτρων των πράξεων της ζωής των, διότι απαιτεί από τον Φιλόδοξο ανάληψη ενσυνείδητων κινδύνων και θυσίες, που μπορεί να φθάσουν και στην ενσυνείδητη κι ελεύθερη θυσία της ίδιας της ζωής του στον παρόντα αιώνα της βιολογικής του ζωής, για να «απολαύσει» στον επόμενο αιώνα που δεν θα υπάρχει. Και η «απόλαυση» αυτή, στην μορφή της Δόξας και Υστεροφημίας, είναι μια «απόλαυση» ηθική και άυλη, πάνω από κάθε υλική και οικονομικά αποτιμώμενη αξία. Για τους «γενναίους» και «μεγάλους» αυτούς ανθρώπους, η «ανάμνηση» του θανάτου, συνιστά μια «ζωογόνο», άγρια ενστικτώδη, αναγεννησιακή και αναγεννητική δύναμη που σκοτώνει τον βιολογικό θάνατό των, δίνοντάς του αιώνια και δοξασμένη ζωή. 
Η ανάμνηση του θανάτου είναι ο καλύτερος φίλος των «μεγάλων» και «γενναίων», διότι αυτός καθορίζει-εξ` αντιδιαστολής-το είδος των, ενσυνείδητα επικίνδυνων και θυσιαστικών, πράξεων της ζωής των, πράξεων που καθιστούν την ζωή των υψίστης ηθικής και οντολογικής αξίας.
Στην ζωή των «γενναίων» ισχύει η διαλεκτική αρχής της «συνύπαρξης των αντιθέτων». 
Ζωή χωρίς ενσυνείδητες πράξεις κινδύνου και ανιδιοτελούς αυτοθυσίας είναι ζωή «χωρίς περιεχόμενο και αξία», ζωή χωρίς την συνοδό «ανάμνηση θανάτου» είναι «ανύπαρκτη» διότι είναι «αδιανόητη». Ο θάνατος είναι η αυθεντία και η ανωτάτη δικαιακή αρχή κρίσης των μεγάλων κι ύψιστων πράξεων της ζωής μας, που την καθιστούν ζώσα και μετά τον θάνατό μας. Και οι πράξεις αυτές είναι ενσυνείδητα «θυσιαστικές» και γι` αυτό «αντίθετες» της χοικής και λογικής μας «ενστικτώδους» επιβίωσής μας. Κι είναι οι «γενναίες» αυτές πράξεις αυτές των «γενναίων» συνειδητά θυσιαστικές», ήτοι ασκούνται με πλήρη επίγνωση των συνεπειών των, διότι άλλως είναι πράξεις «άγνοιας του κινδύνου θανάτου» και γι` αυτό «πράξεις θράσους, αλλαζονίας και οίστρου» κι όχι «αυθεντικής γενναιότητας». 


Για τους «γενναίους» άξια είναι η ζωή γεμάτη από ενσυνείδητες πράξεις που αψηφούν με σεβασμό-χωρίς να περιφρονούν-τον θάνατο. Ο θάνατος είναι ο «αγαπητικός» των «γενναίων» κι όχι ο «φόβος» κι «εχθρός» των «δειλών» και «χοικών». 
Σκοπός της ζωής των «δειλών» είναι η «επιβίωση» δια της «χοικής λογικής», σκοπός της ζωής των ευημερούντων (Επικούρειων) είναι η «ηδονή» κι «ευτυχία». Σκοπός της ζωής των «γενναίων» είναι η «κατάκτηση» της ελευθερίας των από τον φόβο του θανάτου, με ενσυνείδητες πράξεις σφιχταγκαλιάσματος και αγάπης του οδηγού φίλου των, του «θανάτου». 
Αυτή είναι, κατά την γνώμη μου και η αιτία της έξαρσης της επιστήμης, τέχνης και φιλοσοφίας που παρατηρείται μετά από μεγάλες καταστροφές της ανθρωπότητας και παρατηρήθηκε πρόσφατα και μετά τους δύο μεγάλους παγκόσμιους πολέμους την Ευρώπη. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όλες οι μεγάλες επαναστατικές επιστημονικές θεωρίες της Γενικής Σχετικότητας και Κβαντικής Φυσικής, μαζί με το μεγάλο κίνημα του Μοντερνισμού στην Τέχνη, ενώ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η επανάσταση της Πληροφορικής και του Κινήματος του Μεταμοντερνισμού στην Τέχνη και Φιλολογία.
Πιστεύω, ότι, τηρουμένων των αναλογιών, ότι τα κείμενα του βιβλίου αυτού, είναι ακριβώς αποτέλεσμα και αποκυήματα τους φάσματος του επερχομένου και βιωμένου Εθνικού Κινδύνου που βιώνω 4 τώρα χρόνια, στην πρώτη γραμμή τους αγώνα, η Πατρίδα μας στα χέρια των ξένων κατακτητών και- αλίμονο – με την συνέργεια ημεδαπών εθνοπροδοτών.
Δεν πιστεύω ότι θα μπορούσα να μελετήσω, σκεφθώ, γράψω και ενεργήσω όλες τις σκέψεις και πράξεις μου που εκθέτω στον βιβλίο αυτό, έξω από στο πλαίσιο του επικείμενου εθνικού μας θανάτου.
Η εκστατική ζωογόνος δύναμη τους επικείμενου εθνικού μας θανάτου, γέννησε τα κείμενα του βιβλίου μου αυτού, κληρονομιά αιώνια και «δοξασμένη», διότι είναι αποτέλεσμα πράξεων επικίνδυνων και θυσιαστικών. 


Από τις παραπάνω σκέψεις μου προκύπτει και το νόημα του τίτλου του βιβλίου «Ορχούμαι την Οργήν» («Χορεύω την Οργήν»), ο οποίος παραπέμπει στον οργιαστικό «Χορό του Πολέμου», που χόρευε ο Μαχητής πριν την μάχη, σε μια κατάσταση εκστατικής χαράς και θυσιαστικού οίστρου, με την προσμονή της Αθανασίας του δι`ενός ηρωικού Θανάτου, που θα τον οδηγήσει στην αγκαλιά του μεγάλου του Φίλου, οδηγητή μιας άξιας ζωής…του Θανάτου. Αναβίωση του Αρχαίου Πολεμικου Χορού της Αρχαίας Σπάρτης «Πυρίχιου» (στο εμπροσθόφυλλο) είναι ο σημερινός «Πυρρίχιος» (ή «Σέρρα») και ο «Χορός των Μαχαιριών» («Πιτσάκ») των Ποντίων (οπισθόφυλλο).

***




ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ: "ΟΡΧΟΥΜΑΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗΝ Α` και Β`" :
ΤΑ ΔΥΟ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ...με όλα τα άρθρα μου της τελευταίας 2ετίας 2012-14...450 σελίδων το καθένα. Είναι καταπληκτικά. Τυπώθηκαν σε 50 συλλεκτικά αντίτυπα τα οποία διατίθενται προ πώληση στην τιμή των 45 ευρώ και τα δύο (συν τα ταχυδρομικά έξοδα)...Για παραγγελίες τηλ. 210-8142240 (Κατερίνα) και 698-4159243, 22210-62743 (δικά μου). Ο τίτλος σημαίνει "χορεύοντας την οργή μου", δηλ. κάνω την οργή μου εμπνευστική πνευματική επαναστατική έκσταση, όπως ο Πυρρίχιος Πολεμικός Χορός (Σέρρα)..Οι φωτογραφίες είναι από την μεγαλειώδη εκδήλωσή μας στην Πλ. Κοραή προεκλογικά την 23-5-2014 με την ευγενή προσφορά της λαικής ορχήστρας "ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ" των Αβραάμ και Πίτσας Πετρίδη...έτσι κάναμε εμείς τον αγώνα...με ψυχή, καρδιά, συγκίνηση και συναίσθημα...γι αυτό μαυριστήκαμε....! γιατί όλοι περίμεναν τους βαρβάρους... Οι φωτό των εξωφύλλων είναι της Αγγελικής Μαυροειδή (υποψήφιας και ψυχή του αγώνα μας)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου