Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

Δημήτρης Αντωνίου: Το σύνδρομο της πόρνης







Ο Δημήτρης Αντωνίου
H πόρνη, μετά από κάθε ξυλοδαρμό, βία κι εξευτελισμό της από τον νταβατζή της, ξαναγυρίζει πάλι σε αυτόν με χαρά και ηδονή, πρώτον διότι ξέρει ότι κι αυτός δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τα δικά της λεφτά, αλλά κι επειδή ξέρει ότι είναι δύσκολο να βρεί άνθρωπο τέτοιου ποιού, που να είναι έτοιμος να ζεί από μια πόρνη.
Τώρα, βάλτε στην θέση της πόρνης την συλλογική συνείδηση οπαδών ορισμένων κομμάτων τα κυβέρνησης κι ενός κόμματος της αντιπολίτευσης και στην θέση του νταβατζή τους αρχηγούς των κομμάτων αυτών, για να έχετε μια πιστή απεικόνιση της ελληνικής πολιτικής κοινωνίας και των οπαδών των κομμάτων αυτών. Καλά Χριστούγεννα.
Σχόλιο: Αυτά τα γράφω με την ευκαιρία των ύβρεων που υπέστην για άλλη μια φορά, όταν αποκάλυψα στις παραπάνω πόρνες συνειδήσεις, αυτά που οι ίδιες δεν βλέπουν στον σκοτεινό καθρέφτη των, σχετικά με την "υπόθεση" Τσίρκου του Χαικάλη, στην οποία και πάλι πρώτος από όλους προανήγγειλα τον εξευτελισμό του λαού από θεατρίνους κι ανθρώπους αξιολύπητους.. Εεεεε, όχι κι ο Χαικάλης Νταβατζής...! τι παρακμή είναι αυτή ?
Φωτό: Η Πόρνη και ο Νταβατζής.

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Η ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ


γράφει ο Δημ. Αντωνίου, ιατρός, Πρόεδρος της «Ελπίδας Πολιτείας»

- ΜΕΡΟΣ Ι

Οι Εθνικές Οικονομίες (τα ΑΕΠ, η αγορά) καθορίζει πρωταρχικά και καθοριστικά  την συνολική ρευστότητα κι όχι οι Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες ή η ECB.

Η κάθε Εθνική Κεντρική Τράπεζα κάθε χώρας-μέλους της ΕΕ  χρηματοδοτείται (δανείζεται), από την ECB, «ισοδύναμα» (equivalent) με την συνεισφορά της κάθε Εθνικής Κεντρικής Τράπεζας (αντίστοιχα της κάθε χώρας-μέλους της ΕΕ) στο μετοχικό κεφάλαιο της ECB (συνολικού ύψους 5.000 εκατ. ευρώ) (αρ.30.2, 30.3 του Καταστατικού της ECB) και στα συναλλαγματικά αποθέματα της ECB (50.000 εκατ. ευρώ). Συγκεκριμένα, η συνεισφορά κάθε χώρας-μέλους της EE (της Εθνικής της Τράπεζας) στο μετοχικό κεφάλαιο της ECB  καθορίζεται με τα αρ. 29.1 και 30.1, 30.2 και υπολογίζεται με έναν «κλειδί βαρύτητας» το οποίο ισούται με το άθροισμα, του 50% του ποσοστού  του πληθυσμού της κάθε χώρας επί του όλου πληθυσμού της ΕΕ και του 50% του ΑΕΠ της κάθε χώρας επί του συνόλου ΑΕΠ της ΕΕ τα τελευταία 5 χρόνια του υπολογισμού. Το «κλειδί» αυτό θα επανεκτιμάται κάθε 5 χρόνια (αρ.29.3 του Καταστατικού). Ο υπολογισμός του ΑΕΠ, για τον παραπάνω σκοπό, μπορεί να γίνει και προοπτικά (όχι μόνο αναδρομικά), ήτοι και επί των προυπολογισμένων ΑΕΠ των επόμενων (2-3) χρόνων, σύμφωνα με το αναπτυξιακό πρόγραμμα της κυβέρνησης. Ομοίως, η συνεισφορά της κάθε χώρας-μέλους (της Εθνικής της Κεντρικής Τράπεζας) στα συναλλαγματικά διαθέσιμα της ECB (50.000 εκατ. ευρώ) υπολογίζονται με τα άρ. 30.1, 30.2 του Καταστατικού της ECB και υπολογίζονται ομοίως όπως παραπάνω για την συμμετοχή των στο μετοχικό κεφάλαιο της ECB. Με τον τρόπο αυτό, η σχέση χρηματοδότησης των Εθνικών Κεντρικών Τραπεζών από την  ECB, με τα ΑΕΠ των εθνικών χωρών, συνιστά ένα μοντέλο «discrete logistic iterating  system, logistic-difference mapping system» για το οποίο ισχύει η κλασική εξίσωση: Χn+1=r Xn (1-Xn) ή γενικότερα: Χn+1 = f (Xn) (*) (βλ. παρακάτω «Παράδειγμα» (**)). Είναι προφανές ότι οι παραπάνω εθνικές εισφορές των Εθνικών Κεντρικών Τραπεζών στην ECB, αντιστοιχούν στις αναγκαστικές «ελάχιστες καταθέσεις-διαθέσιμα» των ιδιωτικών εμπορικών τραπεζών στις Εθνικές των Κεντρικές Τράπεζες και γι αυτό αυτές συνιστούν τα «διαθέσιμα» (reserves) της ECB δια των οποίων η τελευταία ασκεί την ευρωπαική της νομισματική πολιτική ως εξής:
Η ECB, με βάση τις παραπάνω εθνικές εισφορές σε αυτήν, μπορεί να δανειστεί (με την έκδοση ομολόγων) ή/και να «εκδώσει νέο χρήμα» με το οποίο χρηματοδοτεί (δανείζει) τις Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες, οι οποίες με τα κεφάλαια αυτά (της ECB) αλλά και με τα δικά των «διαθέσιμα» (reserves) ασκούν τελικά τις εθνικές των νομισματικές πολιτικές (και δι` αυτών ταυτόχρονα βοηθούν και την δημοσιονομική πολιτική κάλυψης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και δημόσιου χρέους-αρ.21.2 του Καταστατικού).  Με τον συνδυαστικό αυτό τρόπο και συνεργασία της ECB και των Εθνικών Κεντρικών Τραπεζών ασκείται τελικά αρμονικά η ευρωπαική νομισματική πολιτική, σύμφωνα με το Νέο-Φιλελεύθερο μοντέλο που περιγράψαμε παραπάνω.

Όμως η ιστορία δεν τελειώνει εδώ:


Η Χρηματοδότηση (δανειοδότηση-ρευστότητα) κάθε Εθνικής Κεντρικής Τράπεζας από την ECB, είναι «ισοδύναμη» (equivalent) με την παραπάνω συνεισφορά των στο μετοχικό κεφάλαιο και τα συναλλαγματικά αποθέματα της ECB (αρ.30.2, 30.3 του Καταστατικού της ECB). Με την λέξη «ισοδύναμη» ρευστότητα (κι όχι π.χ. «ίση», ή «ανάλογη») δίδεται η δυνατότητα σε κάθε Εθνική Κεντρική Τράπεζα να δανείζεται από την ECB και καθ` υπέρβαση της συμμετοχής της πρώτης στο μετοχικό κεφάλαιο (ως ποσοστού του ΑΕΠ των) και τα συναλλαγματικά αποθέματα της τελευταίας. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η παραπάνω λέξη «…καθ` υπέρβαση» στο καταστατικό της ECB, δίνει το δικαίωμα σε αυτή να ασκήσει αντικυκλική νομισματική πολιτική (π.χ. επεκτατική νομισματική πολιτική σε περιόδους ύφεσης μιας οικονομίας) σε συγκεκριμένες χώρες, μια πολιτική (αντικυκλική) που είναι καθαρά Κευνσιανή!  Kι` αυτά ισχύουν σε εναρμόνιση με τον πνεύμα του αρ.14.4 του Καταστατικού της ECB και του Μηχανισμού ELA. Με άλλα λόγια, η συνεισφορά των κρατών μελών στην ECB, κατά την έννοια των αρ. 29.1 και 30.1 του Καταστατικού της ECB, παίζει τον ρόλο της κατάθεσης collaterals των κρατών-μελών στην ECB, το ύψος των οποίων (collaterals) καθορίζει τελικά και το ύψος των πιστώσεων προς τις αντίστοιχες  Εθνικές Τράπεζες από την ECB (αρ.30.3 του Καταστατικού της ECB). Γι αυτό, οι χρηματοδοτήσεις των Εθνικών Κεντρικών Κρατών από την ECB είναι fiat money. Συνεπώς, η ECB έχει υποχρέωση να πιστώνει (χρηματοδοτεί) τις Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες (κι αυτές αυτόνομα κι ανεξάρτητα τις κυβερνήσεις, αρ. 14.4 και 21.2 του Καταστατικού της ECB)

(*) Κι είναι κι αυτός ένας σοβαρός παράγοντας ανεξαρτησίας των Εθνικών Κεντρικών Τραπεζών από την ECB (**), παρ.vi).

Σχόλια: α) Από τα παραπάνω προκύπτει το ερώτημα εάν η ECB νομιμοποιείται –σε ένα θεωρητικό και φανταστικό κι αδιανόητο σενάριο-να διακόψει την χρηματοδότηση της εθνικής οικονομίας (κυβέρνησης και τραπεζών) ενός κράτους-μέλους της ΕΕ, στην περίπτωση που αυτό υπερέβαινε σημαντικά τους όρους δανεισμού του Μάαστριχτ (3% του ΑΕΠ δημοσιονομικά ελλείμματα και 60% του ΑΕΠ δημόσιο χρέος) («κατάσταση υπερβολικών ελλειμμάτων). Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Στην περίπτωση αυτή (των «υπερβολικών ελλειμμάτων») η ECB δεν μπορεί ΝΟΜΙΜΑ και Καταστατικά να διακόψει την χρηματοδότηση, διότι αυτό δεν προβλέπεται από καμία Συνθήκη και λογική. Αντίθετα, στις παραπάνω περιπτώσεις «υπερβολικών ελλειμμάτων», η Ευρωπαική Συνθήκη (ΣΛΕΕ) προβλέπει για τα υπαίτια κράτη-μέλη τις συνέπειες του αρ. 126, στις οποίες ΔΕΝ  προβλέπεται η διακοπή της χρηματοδότησής των από την ECB!...η βαρύτερη συνέπεια που προβλέπεται είναι η επιβολή προστίμου (αρ.126 παρ.11 ΣΛΕΕ), β) επιπλέον, στις περιπτώσεις αυτές των «υπερβολικών ελλειμμάτων», η ECB και η εκάστοτε Εθνική Κεντρική Τράπεζα-και ανεξάρτητα αλλήλων!- μπορούν καταστατικά να καλύψουν τα «υπερβολικά ελλείμματα» των κρατών (κυβερνήσεων), σύμφωνα με τα αρ.122 ΣΛΕΕ και αρ. 21.2, 14.4 του Καταστατικού της ECB, με την αγορά κρατικών ομολόγων Lombard και δι` ενεργοποιήσεως του Μηχανισμού  ELA.

http://www.zoidosia.blogspot.com

http://issuu.com/ellopia/docs/elpida_politeias  (οι αρχές του κόμματος)

http://elpida-politeias.gr/wp-content/uploads/2013/08/elpida_politias.pdf (οι αρχές του κόμματος)

https://www.facebook.com/dimitrios.antoniou1

Δημ. Αντωνίου, ιατρός, Πρόεδρος της «Ελπίδας Πολιτείας», τηλ. 22210-62743


Πηγή

Δ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δημόσιο χρέος: Πώς δαμάζεται το τέρας;


γράφει ο Δημ. Αντωνίου
Ιατρός, Πρόεδρος του κόμματος "ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ"

(συντμήσεις: ECBEuropean Central BankTτΕ: Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος).


I) ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΕΓΩ
1) Κούρεμα του Δημόσιου χρέους με πραγματική ζημία των δανειστών, ήτοι:
i) Με εφάπαξ κούρεμα της ονομαστικής αξίας του δημόσιου χρέους της Ελλάδος. Το κούρεμα αυτό του δημόσιου χρέους μπορεί να γίνει είτε συναινετικά με τους δανειστές, είτε κυριαρχικά και μονομερώς με νόμο από την Ελλάδα και με απόφαση τους «Ευρωπαικού Δικαστηρίου (βλ. «Δόγμα Calvo»).
ii) Την διατήρηση της ονομαστικής αξίας του δημόσιου χρέους, την προεξόφλησή του (εξαγορά του) από τα  κράτη της Ευρωζώνης και ΔΝΤ (τα οποία παίρνουν την θέση των νέων δανειστών μας) και προς τα οποία εξοφλούμε πλέον το χρέος μας με μηδενικό επιτόκιο, ή τουλάχιστον με επιτόκιο μικρότερο απ` αυτό που αυτές (οι δανείστριες χώρες της Ευρωζώνης) δανείστηκαν για να προεξοφλήσουν (εξαγοράσουν) το δικό μας χρέος (διαφορικό επιτόκιο) (ο δεύτερος τρόπος είναι προτιμότερος επικοινωνιακά προς τους λαούς των δανειστών!).
2) Ρήτρα ανάπτυξης στην αποπληρωμή του «κουρεμένου» χρέους (indexed public debt to GPD), δηλ. το κεφάλαιο του χρέους θα αυξάνεται σε περιόδους ανάπτυξης (αύξησης του AΕΠ) και το αντίθετο σε περιόδους ύφεσης (μείωσης του ΑΕΠ) (με σταθερό επιτόκιο). Ή το χρέος θα αποπληρώνεται σε περιόδους ανάπτυξης κι όχι σε περιόδους ύφεσης. Επίσης, μπορεί να συνδεθεί και το ύψος των επιτοκίων εξόφλησης με το ύψος της ανάπτυξης, ή ύφεσης, έτσι ώστε το εκάστοτε κυμαινόμενο επιτόκιο να είναι χαμηλότερο του εκάστοτε επιπέδου ανάπτυξης της χώρας.
3) Επαναγορά του χρέους μας (των κρατικών ομολόγων) με τα «αποθεματικά» των ECB ή της ΤτΕ (κι ανεξάρτητα αλλήλων) και με έκπτωση στην 2γενή αγορά (περίπου 60 δις.) και την εξόφλησή των στην λήξη των στην τιμή της αγοράς των (ήτοι υπό το άρτιο, στο 35% της εις ολόκληρο τιμής των) (κάλυψη του δημόσιου χρέους με νομισματικά μέτρα). Αυτό σημαίνει ότι χρειαζόμαστε νέο δάνειο από τον EFSF και φυσικά απόφαση της ECB τα μεταβιβάσει το προσδοκώμενο κέρδος της στην Ελλάδα. Τα απαιτούμενα κεφάλαια του ΕFSF για την παραπάνω διαδικασία, θα προέλθουν από τον δανεισμό της από την ΕΚΤ με 1% (αυτό είναι μια μορφή «εκδόσεως νέου χρήματος» από την ΕΚΤ) (αρ.14.4 , 21.2 του Καταστατικού της ECB).

4) α) Καταλυτική τεκμηρίωση της μη-ανεξαρτησίας των Κεντρικών Τραπεζών από τις κυβερνήσεις και την συναφή υποχρεωτική κάλυψη του δημοσίου χρέους από τις πρώτες, με την νόμιμη επιβολή της κυβέρνησης, είναι και τα αναφερόμενα παραπάνω στην παρ.1.vii), ήτοι: «Κατ` αντιστροφή εφαρμογής της προηγούμενης παρ. Α.i.γ, η  κυβέρνηση μπορεί να ασκήσει την δημοσιονομική της πολιτική δια της νομισματικής πολιτικής. Ήτοι, η κυβέρνηση αναβάλει με νόμο  επ` αόριστον την επαναγορά από την Εθνική Κεντρική Τράπεζα (ή την ECB)  των κρατικών ομολόγων της Lombard (τα οποία η Εθνική Κεντρική Τράπεζα είχε αγοράσει από την 1γενή αγορά), έτσι ώστε με τα εξοικονομηθέντα κεφάλαια να ασκήσει της αναπτυξιακή της πολιτική. Η μέθοδος αυτή, συνιστά, ουσιαστικά, μια επιβαλλομένη από την κυβέρνηση επί της ECBαπομείωση του δημόσιου χρέους με νομισματικά μέσα. Συνιστά μια πλήρη και νόμιμη επιβολή της νομοθετικής εξουσίας (το θεμέλειο της δημοκρατίας) επί των Κεντρικών Τραπεζών, για την ευτυχία των ανθρώπων… αλλοίμονο εάν ίσχυε το αντίθετο. Αυτό επίσης καταδεικνύει ότι οι Κεντρικές Τράπεζες, όχι μόνο δεν είναι ανεξάρτητες των κυβερνήσεων, αλλά η οποιαδήποτε ανεξαρτησία αυτών, είναι κατά «δοτή παραχώρηση» από τις κυβερνήσεις (δηλ. τις ανακαλούν όποτε θέλουν)» β) Η εφαρμογή του Μηχανισμού ELA (σελ.83) (νομισματική κάλυψη του δημόσιου χρέους) (αρ.14.4 του Καταστατικού της ECB).
5) Έκδοση Ελληνικών Ομολόγων με χαμηλό επιτόκιο και με την υποχρέωση παρακράτησής των μέχρι την λήξη των,  με εγγύηση ελληνική γή ή ελληνικό χρυσό και την προ-εξόφληση δι` αυτών του ελληνικού δημοσίου χρέους.
6) Αποπληρωμή μέρους του δημόσιου χρέους με φόρο Tompin.
7) Απαίτηση τα προυπολογισμένα ποσά του ΕΣΠΑ για την Ελλάδα (ύψους 17 δις.) να μεταφερθούν στην Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων και να αρχίσει η υλοποίηση των δημόσιων επενδύσεων με μηδενική κρατική συμμετοχή από μέρος της Ελλάδος.
8) Εγγραφή στον κρατικό μας προυπολογισμό των Γερμανικών αποζημιώσεων προς την Ελλάδα, ύψους 160 δις., έτσι ώστε το δημόσιο χρέος να μειωθεί ως ποσοστό του ελληνικού ΑΕΠ !
9) Redemption FundΟ ESM, με την μεγάλη του πιστοληπτική εγγύηση (των κρατών μελών τα ΕΕ και της ών τα ΕΕ και της ECB), δανείζεται από τις διεθνείς αγορές δάνειο με πολύ μικρό (και πάντως πολύ μικρότερο επιτόκιο απ` αυτό του ελληνικού χρέους), ποσό ίσο με το πλέον του 60% του ελληνικού ΑΕΠ ελληνικό δημόσιο χρέος (π.χ. 200 δις. Ευρώ). Ο ESM εξοφλά το δάνειο αυτό με επιτόκιο πολύ χαμηλότερο αυτού του ελληνικού επιτοκίου. Στην συνέχεια ο ΕSM αγοράζει από τους δανειστές του ελληνικού δημόσιου, το αντίστοιχο ποσόν του ελληνικού δημόσιου χρέους  (του πλέον του 60% του ελληνικού ΑΕΠ), καθισταμένου έτσι του ESM ως του «τελευταίου δανειστή» μας. Στην συνέχεια, το ελληνικό κράτος εξοφλά στον ESM το δάνειο αυτό, χωρίς κέρδος του τελευταίου (ή με πολύ μικρό κέρδος). Λόγω του πολύ μικροτέρου επιτοκίου εξόφλησης τους ελληνικού χρέους στον ESM, εξοικονομούνται μεγάλα ποσά από το αρχικό δημόσιο χρέος. Αυτό ισοδυναμεί με «ομοσπονδοποίηση» των δημόσιων χρεών των κρατών-μελών της Ευρωζώνης και με την κατάργηση της Αρχής των Απολύτως Διαχωρισμένων Κρατικών Χρεών των κρατών της Ευρωζώνης και γι αυτό κι απαιτεί πρώτα την πλήρη δημοσιονομική-οικονομική ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης. Γι αυτό είμαστε ακόμα μακριά από την λύση αυτή, εκτός κι αν γίνει εφάπαξ.
10) Στα πλαίσια εφαρμογής του Redemption Fund, το ελληνικό κράτος αποπληρώνει το δάνειο στο Fund (ESM) με επιτόκιο μικρότερο απ`το επιτόκιο με το οποία το Fund (ESM) δανείστηκε τα κεφάλαια αυτά (για να μας τα δανείσει). Αυτός είναι ένας έμμεσος τρόπος κουρέματος των χρεών της Ελλάδος και η μερική των «ευρωπαική ομοσπονδοποίηση» (βλ. και την παρ.1ii).
11) Έκδοση Ευρωομολόγου με την αμοιβαιοποίηση του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους με τις χώρες-μέλη της ΕΕ. Αυτό ισοδυναμεί με   έκδοση νέου χρήματος από την ECB, με «ομοσπονδοποίηση» των δημόσιων χρεών των κρατών-μελών της Ευρωζώνης και  με την κατάργηση της Αρχής των Απολύτως Διαχωρισμένων Κρατικών Χρεών των κρατών της Ευρωζώνης και γι αυτό κι απαιτεί την πλήρη δημοσιονομική-οικονομική ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης. Γι αυτό είμαστε ακόμα μακριά από την λύση αυτή, εκτός κι αν γίνει εφάπαξ.
12) Το μέρος των δανείων που παίρνει η Ελλάδα από την Τρόικα (EFSF) για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, να μην επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος, ούτε το δημόσιο να εγγυάται γι αυτά, αλλά να χρεώνονται στον EFSF. Αυτό ισοδυναμεί με   έκδοση νέου χρήματος από την ECB, με «ομοσπονδοποίηση» των δημόσιων χρεών των κρατών-μελών της Ευρωζώνης και  με την κατάργηση της Αρχής των Απολύτως Διαχωρισμένων Κρατικών Χρεών των κρατών της Ευρωζώνης και γι αυτό κι απαιτεί την πλήρη δημοσιονομική-οικονομική ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης. Γι αυτό είμαστε ακόμα μακριά από την λύση αυτή, εκτός κι αν γίνει εφάπαξ.
13) Και τι θα γίνει αν δεν δεχτούν τις προτάσεις μας?...ότι θα γίνει κι εάν εμείς δεν δεχτούμε τις δικές τους…η δική μας ύφεση θα παρασύρει κι αυτούς, όπως οι ίδιοι λένε και γι αυτό μας δίνουν δανεικά κι αγύριστα !!! Επίσης γνωρίζουν ότι μια τέτοια εξέλιξη Ευρωπαικής Ύφεσης θα παρασύρει και τις ΗΠΑ. Ποιό είναι το όπλα των ΗΠΑ για την περίπτωση αυτή? Μα η πρόκληση Ευρωπαικού πληθωρισμού με την διοχέτευση στην παγκόσμια αγορά πληθώρα δολαρίων (για να αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι της Ευρώπης). Αυτό θάχει ως αποτέλεσμα την δραματική πραγματική μείωση των δανείων που έχουν δώσει οι Ευρωπαικές χώρες (και στην Ελλάδα). Π.χ. ένας Ευρωπαικός πληθωρισμός στο 6% ετησίως, προκαλεί σε 5 χρόνια την πραγματική μείωση των χορηγηθέντων δανείων των Ευρωπαικών χωρών στο μισό!

Σύνοψη διαχείρισης του Δημόσιου Χρέους: Το Δημόσιο χρέος καλύπτεται: α) με κανονική αποπληρωμή του από τα γενικά πλεονάσματα σε συνθήκες οικονομικής ανάπτυξης, β) με  κανονική αποπληρωμή του σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης (όπως γίνεται στην Ελλάδα την περίοδο της Τρόικας), γ) με νομισματικά μέσα, ήτοι με (κίνδυνο, ή τάση) πληθωρισμό (-ού). Στην τελευταία περίπτωση υπάγεται: i) η συναινετική ή μονομερής διαγραφή του χρέους (άμεσο «κούρεμα») και ii) με τις παραπάνω μεθόδους της άσκησης νομισματικής πολιτικής δια της δημοσιονομικής πολιτικής και το αντίστροφο.

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

Δημήτρης Αντωνίου: Αναπτυξιακή Χρηματοδότηση Ιδιωτικού Τομέα με Τραπεζικό Δανεισμό


γράφει ο Δημήτρης Αντωνίου
Ιατρός, Πρόεδρος του κόμματος "ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ"


Αναπτυξιακή Χρηματοδότηση Ιδιωτικού Τομέα με Τραπεζικό Δανεισμό

Ο τραπεζικός δανεισμός αντιπροσωπεύει περίπου το 40% της συνολικής χρηματοδότησης (εσωτερικής και εξωτερικής) του ιδιωτικού τομέα. Τραπεζικός Δανεισμός ιδιωτικού τομέα για το 2013 (από την «Έκθεση της ΤτΕ για την Νομισματική Πολιτική του 2013»):
α) Η ECB-σε συνεργασία με την Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) (για μεγάλα έργα υποδομής) και το Ευρωπαικό κι Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο (ΕΕΤ) (για τις μικρομεσαίες επενδύσεις)- εκδίδει αναπτυξιακά ομόλογα (δεν απαγορεύεται από το καταστατικό της), τα οποία χρεώνονται σε χρεωστικούς λογαριασμούς της των κρατών-μελών στα οποία διατίθενται τα ομόλογα αυτά. Και τα κεφάλαια αυτά συνιστούν την εθνική συμμετοχή τα ευρωπαικά αυτά αναπτυξιακά προγράμματα τα οποία φυσικά συμπληρώνονται με κεφάλαια από τον ευρωπαικό προυπολογισμό, π.χ. 8% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Τα παραπάνω αναπτυξιακά ομόλογα της ECB, αποπληρώνονται απευθείας από τα έσοδα των επενδύσεων αυτών (όπως ακριβώς γίνεται με τα ομόλογα της ΕΤΕπ) και δεν θα λογίζονται στο δημόσιο χρέος των κρατών στα οποία πραγματοποιούνται οι επενδύσεις.
β) Από Ιδιωτικές Εμπορικές Τράπεζες
γ) Aπό την Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων (ETEπ) (1.4 δις. σε επιχειρήσεις και 1.5. δις. για εγγυητικές επιστολές τραπεζών σε εισαγωγικές και εξαγωγικές επιχειρήσεις, με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, του Ταμείου Εγγυοδοσίας ΜΜΕπ και των αδιάθετων κεφαλαίων των Ευρωπαικών Διαρθρωτικών Ταμείων, Trade Finance programme).
δ) Ευρωπαικό Ταμείο Επενδύσεων (ΕΤΑΕ), θυγατρική της ΕΤΕπ. Δανειοδοτήσεις δια μέσου ιδιωτικών τραπεζών. Πρόγραμμα Jeremies and venture capital funds.
ε) Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης (ΕΤΕΑΝ) (δίδει άτοκα δάνεια εγγυημένα από το ίδιο προς τις ιδιωτικές τράπεζες).
στ) «Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο 2014», με κεφάλαια του ελληνικού δημοσίου, Kfw, χορηγεί δάνεια σε ΜΜΕπ.
ζ) Τιτλοποίηση ?Τραπεζικών Δανείων και πώλησής σε ΜΜΕπ (ΕΤΕπ και ΕΤΑΕ!), εγγυημένα από την ΕΤΕπ .
Συνολικά, η ετήσια εξωτερική χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα μειώθηκε από 16,4% του ΑΕΠ την περίοδο πριν από την κρίση (2001-2008) σε 2,6% του ΑΕΠ, κατά μέσο όρο, ετησίως την περίοδο 2009-2013. Η μεγαλύτερη μείωση σημειώθηκε στον τραπεζικό δανεισμό, ο οποίος υποχώρησε από 11,7% του ΑΕΠ την περίοδο 2000-2008 σε 0,9% του ΑΕΠ την περίοδο 2009-2013 και -6,8% του ΑΕΠ το πρώτο εξάμηνο του 2013. Αντίθετα, η εσωτερική χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα διατηρήθηκε σε σχετικά υψηλά επίπεδα ως ποσοστό του ΑΕΠ, καθώς υποχώρησε σημαντικά το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στον
ιδιωτικό τομέα και οι εταιρίες μείωσαν τα μερίσματα και καθυστέρησαν επενδυτικά σχέδια. Επίσης σταθερές παρέμειναν και οι καθαρές κεφαλαιακές μεταβιβάσεις προς τις επιχειρήσεις, παρότι τα ποσά είναι σχετικά μικρά (1,3% του ΑΕΠ το 2012-2013),
η) με χορήγηση ρευστότητα από την ECB και την ΚτΕ με αρνητικά επιτόκια (έκδοση νέου χρήματος).


Πίνακας A Χρηματοδότηση και επενδύσεις ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα  (% του ΑΕΠ)

Χρηματοδότηση                             2001-8 (*)  1ο 6μηνο 2009  1ο 6μηνο 2013
                                          (προ κρίσης)
Τραπεζικός δανεισμός               11.7%       0.9%          -6,8%
Εκδόσεις ομολόγων                   1.3%        0.4%          -0,9%
Αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου   2.7%        0.8%          -0,1%
Άλλη χρηματοδότηση                 0.7%        0.5%          -0,4%
Αποταμίευση και εσωτερική
χρηματοδότηση                         11.5        10,9%         10,7%
Καθαρές κεφαλαιακές                1.6%        1.3%           1,3%
μεταβιβάσεις (διαρθρωτικά ταμεία ΕΕ)
Συνολική χρηματοδότηση           29.4%      14.8%         3,8%
(*) προ κρίσης



Από το βιβλίο του Δημ. Αντωνίου «Ορχούμαι την Οργήν» τ. Β`, 2014


Διαβάστε το α' μέρος: Περί ανάπτυξης χωρίς ξένα κεφάλαια
Διαβάστε το β' μέρος: Αναπτυξιακή Χρηματοδότηση Ιδιωτικού Τομέα με Εξωτραπεζικό Δανεισμό
Στο δ' μέροςΔημόσιο χρέος: Πώς δαμάζεται το τέρας;

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Δημήτρης Αντωνίου: Αναπτυξιακή Χρηματοδότηση Ιδιωτικού Τομέα με Εξωτραπεζικό Δανεισμό


Ο Δημήτρης Αντωνίου
γράφει ο Δημ. Αντωνίου, ιατρός

Αναπτυξιακή Χρηματοδότηση Ιδιωτικού Τομέα με Εξωτραπεζικό Δανεισμό

Ορισμοί: (Ο όρος «εξωτερική χρηματοδότηση»  στο πλαίσιο αυτής της μελέτης δεν πρέπει να συγχέεται με τη χρηματοδότηση από το εξωτερικό).
α) Η εξωτερική χρηματοδότηση ορίζεται ως το άθροισμα της χρηματοδότησης από τραπεζικά δάνεια, αγορές ομολόγων, αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και κεφαλαιακές μεταβιβάσεις
β) Ως εσωτερική χρηματοδότηση ορίζεται η προερχόμενη από Αποταμίευση και Κέρδη εταιρειών.
γ) Ακαθάριστες επενδύσεις κεφαλαίου (πραγματικές
επενδύσεις). Συμπεριλαμβάνονται επενδύσεις για κατασκευή κατοικίας και αγορά γης (προ αποσβέσεων).
δ) Το έλλειμμα εσωτερικής χρηματοδότησης του ιδιωτικού τομέα είναι η διαφορά μεταξύ των πραγματικών επενδύσεων και της αποταμίευσης του ιδιωτικού μη χρηματοπιστωτικού τομέα (νοικοκυριά και επιχειρήσεις) ως ποσοστών του ΑΕΠ.
ε) Ο όρος «χρηματοδοτικό κενό» αναφέρεται στη διαφορά μεταξύ συνολικής χρηματοδότησης του ιδιωτικού τομέα και ακαθάριστων επενδύσεων κεφαλαίου. Όταν η διαφορά αυτή είναι αρνητική, ο ιδιωτικός τομέας χρηματοδοτεί τις ακαθάριστες επενδύσεις κεφαλαίου
μειώνοντας τον χρηματοοικονομικό του πλούτο (καταθέσεις, επενδύσεις σε μετοχές, ομόλογα κλπ).
Ο τραπεζικός δανεισμός αντιπροσωπεύει περίπου το 40% της συνολικής χρηματοδότησης (εσωτερικής και εξωτερικής) του ιδιωτικού τομέα.


Αναπτυξιακός Εξωτραπεζικός Δανεισμός ιδιωτικού τομέα για το 2013 (από την «Έκθεση της ΤτΕ για την Νομισματική Πολιτική του 2013»):

α) Αποταμίευση και Κέρδη εταιρειών (11.5% του ΑΕΠ του 2013) (αυτοχρηματοδότηση, εσωτερική χρηματοδότηση)
β) Με εταιρικά ομόλογα (2% του ΑΕΠ του 2013) (εξωτερικός δανεισμός)
γ) Μεταβίβαση κεφαλαίων στις επιχειρήσεις (ιδίως από το εξωτερικό) (1.5% του ΑΕΠ) (εξωτερικός δανεισμός).
δ) Αύξηση μετοχικού κεφαλαίου επιχειρήσεων (ΑΜΚ) εντός κι εκτός χρηματιστηρίου (3% του ΑΕΠ) (εξωτερικός δανεισμός).
ε) Διαρθρωτικά Ταμεία της ΕΕ (2.3% του ΑΕΠ) (εξωτερικός δανεισμός)
στ) Άμεσες ξένες επενδύσεις (0.8% του ΑΕΠ) (εξωτερικός δανεισμός), με την δημιουργία κατάλληλου φορολογικού περιβάλλοντος (χαμηλής φορολογίας σε ΑΕ-ΕΠΕ)
η) Ταμείο Ανάπτυξης Νέας Οικονομίας (ΤΑΝΕΟ Α.Ε.). Κεφάλαια Δημοσίου (140 εκατ. Ευρώ) και Ιδιωτών (140 εκατ.) για venture capitals για την χρηματοδότηση της Καινοτομίας και Τεχνολογίας.
θ) Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης (ΕΤΕΑΝ) (δίδει άτοκα δάνεια εγγυημένα από το ίδιο προς τις ιδιωτικές τράπεζες).
ι) Ταμείο Εγγυήσεων ΜΜΕπ (κρατικά κεφάλαια στις ΜΜΕπ).
κ) fiscal expansion.
Σημ.: Κατ` αναλογία, τα παραπάνω ισχύουν και για τις κρατικές επιχειρήσεις ιδιωτικού δικαίου (ΔΕΚΟ) και –γενικά-και για το Δημόσιο ως fiscal agent.


Ανάπτυξη Εθνικών Οικονομιών χωρίς Τραπεζικό Δανεισμό

Αργεντινή 2002, Μέξικο 1995, Ουρουγουάη 1985, Ιρλανδία (2010-13), Ισλανδία (2010-13), Λεττονία 2010-13) (+5% αύξηση του ΑΕΠ το 2013).
Πάντως ο ρυθμός ανάπτυξης είναι -30% αργότερος αυτού δια του τραπεζικού δανεισμού.
Βασικά αυτό επιτυγχάνεται: α) fiscal expansion (βλ. παραπάνω),
β) με μείωση του δημόσιου χρέους δια της άσκησης Δημοσιονομικής πολιτικής δια της νομισματικής πολιτικής (βλ. παραπάνω) και διάθεση στην ανάπτυξη των εξοικονομηθέντων κεφαλαίων,
γ) με αναγκαστική επιμήκυνση και με ρήτρα ανάπτυξης ή/και διαγραφή υφισταμένου δημόσιου χρέους και διάθεση στην ανάπτυξη των εξοικονομηθέντων κεφαλαίων, δ) με εσωτερικό κι εξωτερικό δανεισμό (κρατικά ομόλογα) από ιδιώτες και μη-τραπεζικά funds,
ε) Με έκδοση αναπτυξιακών ομολόγων εκτός προυπολογισμού,
στ) δημιουργία δημοσιονομικών, εμπορικών πλεονασμάτων και πλεονασμάτων τρεχουσών συναλλαγών, ζ) μείωση φορολογίας ΑΕ-ΕΠΕ και φυσικών προσώπων (αύξηση διαθεσίμου εισοδήματος), η) με χρηματοδότηση (ενδεχομένως) από την Παγκόσμια Τράπεζα ή/και την Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ).


Από το βιβλίο του Δημ. Αντωνίου «Ορχούμαι την Οργήν» τ. Β`, 2014


Διαβάστε το α' μέρος: Περί ανάπτυξης χωρίς ξένα κεφάλαια
Στο γ' μέροςΑναπτυξιακή Χρηματοδότηση Ιδιωτικού Τομέα με Τραπεζικό Δανεισμό

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

Δημήτρης Αντωνίου: Περί ανάπτυξης χωρίς ξένα κεφάλαια


Ο Δημήτρης Αντωνίου
γράφει ο Δημ. Αντωνίου, ιατρός

Ανάπτυξη εντάσεως κεφαλαίου κι εργασίας (δηλ. όταν απαιτούνται κεφάλαια και εργατικό δυναμικό), είναι δυνατή  χωρίς ξένα κεφάλαια της ΕΕ, ΔΝΤ, Ευρωπαικής Επενδυτικής Τράπεζας, ξένων επενδυτών? Οι εθελόδουλοι Μνημονιακοί, λένε φυσικά όχι…για να δούμε όμως την άλλη άποψη, των Νοημόνων Πατριωτών:
(συντμήσεις: ECB: European Central Bank, TτΕ: Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος).

1) Οι Κεντρικές Εθνικές Τράπεζες  χρηματοδοτούν (υποχρεωτικά), με την αγορά κρατικών ομολόγων από την 1γενή αγορά) (*), τα επεκτατικά προοπτικά δημοσιονομικά προγράμματα της κυβέρνησης (fiscal expansion, boost), ήτοι τα «επενδυτικά-αναπτυξιακά ελλείμματα» (αρ. 2 του Καταστατικού της ECB και του αρ.4 του Καταστατικού της ΤτΕ και τα αρ.29.1 και 30.3 του Καταστατικούς της ECB), χωρίς κίνδυνο πληθωρισμού , ακόμα και με αρνητικά επιτόκια (έκδοση νέου χρήματος)! (**). Τα κεφάλαια αυτά των Κεντρικών Τραπεζών δεν είναι δάνεια προς την Κυβέρνηση, αλλά συνιστούν «έκδοση νέου χρήματος». Το ανώτερο πλαφόν της μορφής αυτής της ρευστότητας καθορίζεται από τους όρους της Συνθήκης του Μάαστριχτ, ήτοι ετήσια δημοσιονομικά ελλείμματα 3%  του ΑΕΠ (ή 5% structural deficit) και δημόσιο χρέος 60% του ΑΕΠ (βλ. και αρ.29.1 και 30.3 του Καταστατικού της ECB) (***).

(*) ή και με την αγορά τις Κεντρικές Εθνικές Τράπεζες  κρατικών ομολόγων από την 1γενή αγορά με συμφωνία επαναγοράς των (ομόλογα Lombard) από τις Κεντρικές Τράπεζες (βλ. και αρ.122 ΣΛΕΕ), η οποία (επαναγορά) μπορεί να ανανεώνεται χρονικά αενάως!
(βλ και αρ. 19 (1) παρ.2, 3 a-b και αρ. 20 (1) του Καταστατικού της Bundesbank). Η μέθοδος αυτή συνιστά, όπως είναι προφανές, άσκηση εκ μέρους της ECB (και των Εθνικών Κεντρικών Τραπεζών) της νομισματικής των πολιτικής δια της ταυτόχρονης συνδρομής στην δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης (αρ.2 του Καταστατικού της του ECB και του αρ.4 του Καταστατικού της ΤτΕ).

(**) εναλλακτικά οι Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες δανείζουν την οικονομία με αρνητικά επιτόκια (νομισματική επέκταση).
(***) Το όριο του 60%  του ΑΕΠ είναι ο «όγκος» ρευστότητας (ως «όριο» στο χρονικό «άπειρο») και το 3% του ΑΕΠ ο ετήσιος ρυθμός αύξησης της ρευστότητας. Το απόλυτο ποσόν της ετήσιας ρευστότητας αλλάζει σύμφωνα με το ετήσιο ΑΕΠ (αλλά τα παραπάνω δύο ποσοστά μένουν σταθερά).

2) Μείωση του δημόσιου χρέους μας με νομισματικά μέτρα από την ΤτΕ (κυριαρχικά κι ανεξάρτητα από την ECB, αρ.14.4 και 20.2 του Καταστατικού της ECB και αρ. 123.2 της Συνθήκης της Λισσαβώνας). Τα εξοικονομηθέντα κεφάλαια διατίθενται για την ανάπτυξη. Αυτό γίνεται με την επαναγορά του δημόσιου χρέους μας (των κρατικών ομολόγων) με τα «αποθεματικά» (reserves) της ΤτΕ (ή της ECB κι ανεξάρτητα αλλήλων) και με έκπτωση στην 2γενή αγορά (περίπου 60 δις.) και την εξόφλησή των στην λήξη των χωρίς κέρδος των αγοραστριών τραπεζών, ήτοι  στην τιμή της αγοράς των (δηλ. υπό το άρτιο, π.χ. στο 35% της εις ολόκληρο τιμής των) (κάλυψη του δημόσιου χρέους με νομισματικά μέτρα) (*).

(*) Η τακτική αυτή της ECB, ασκείται ήδη στις αντίστοιχες διαχείρισης του δημόσιου χρέους της Ιταλίας και Ισπανίας, αλλά όχι της Ελλάδος !

Με τον  τρόπο αυτό, η  Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος εκδίδει νέο χρήμα (νομισματική επέκταση) ίση με το 1-2% του ΑΕΠ (3-4 δις. ευρώ) τα οποία πολλαπλασιαστικά θα δώσουν τεράστια αναπτυξιακή ώθηση. Γι αυτούς δε, που φοβούνται! πληθωρισμό, λόγω της κοπής νέου χρήματος, θα τους πώ, ότι σε συνθήκες που το ΑΕΠ της χώρας είναι κάτω του ανωτάτου δυνατού επιπέδου του (όπως τώρα που είναι 18% κάτω!!), περίπτωση πληθωρισμού λόγω νομισματικής επέκτασης δεν υπάρχει με τίποτα.
3)  Με κεφάλαια από την εφαρμογή του Μηχανισμού ELA (αρ.14.4 του Καταστατικού).
4) Εξυγίανση των ιδιωτικών τραπεζών, ήτοι ανακεφαλαιοποίηση (bail in ή bail out) (*) και κρατικοποίηση αυτών, ώστε να απελευθερωθούν στην πραγματική οικονομία των 200 (προ του 2010) ή τα 180 δις. (τώρα) των ιδιωτικών τραπεζικών καταθέσεων.
 (*) bail in: κούρεμα καταθέσεων και κατόχων τραπεζικών ομολόγων, bail out: αύξηση μετοχικού κεφαλαίου με ιδιωτικά κεφάλαια (με έκδοση τραπεζικών ομολόγων, ή δια του χρηματιστηρίου), ή τέλος δια του χρήματος του ελληνικού λαού! (δημόσιο χρέος), όπως έγινε με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών το 2012-13.
5) Η Κυβέρνηση  μεταθέτει για 30 χρόνια την εξόφληση των τραπεζικών ομολόγων που κρατά η Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος και τα χρήματα αυτά οι τράπεζες να τα διοχετεύσουν στην αγορά (κι όχι στην Κυβέρνηση κι αυτή στους ξένους τοκογλύφους).
6) Αύξηση της ρευστότητας από την ΤτΕ, με δανεισμό των ιδιωτικών τραπεζών με χαμηλότερα ή/και αρνητικά επιτόκια (έκδοση νέου χρήματος) και με μείωση των collaterals και των «ελάχιστων διαθεσίμων» (και του «τραπεζικού πολλαπλασιαστή») που οι ιδιωτικές τράπεζες διατηρούν στην ΤτΕ.
7) Oι εμπορικές ιδιωτικές τράπεζες με τον γνωστό τους μηχανισμό «μόχλευσης» των υφισταμένων καταθέσεων (με την μείωση από την ΤτΕ του «τραπεζικού πολλαπλασιαστή»), σημερινού ύψους 150 δις (και δυνητικού 500 δις!) μπορούν να διοχετεύσουν στην οικονομία 100άδες δις. ευρώ για την ανάπτυξη!  Παροχή κινήτρων για επαναπατρισμό κεφαλαίων από το εξωτερικό. Αυτός είναι ο μηχανισμός που χρησιμοποίησε η Γερμανία του 1990 κι εντεύθεν. Βέβαια ο μηχανισμός αυτό απαιτεί πλήρως ανακεφαλαιοποιημένες κι υγιείς τράπεζες.
8) Την δημιουργία μιας ιδιωτικής τράπεζας που να ανήκει στο δημόσιο, η οποία θα μπορεί να δανείζεται από την Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας με το βασικό επιτόκιο του 0.75% και να καλύπτει τα αναπτυξιακά ελλείμματα της κυβέρνησης, ή να ασκεί τοκογλυφία, δανείζοντας άλλα κράτη με 4-7%. Έτσι κάνει η Γερμανία και προς εμάς με την τράπεζά της  kfW, η οποία είναι μέρος της Τρόικας!  (η Γερμανία έχει υπογράψει την δανειακή σύμβαση δια της τράπεζας αυτής!) και μας δανείζει με τον παραπάνω τρόπο!! Η δημιουργία της τράπεζας αυτή προβλέπεται στο αρ. 21.3 του Καταστατικού της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας και στο άρ. 123.1 της Συνθήκης της Λισσαβώνας (βλ. και αρ. 19(1) παρ. 2,3 a-b του Καταστατικού της Bundesbank).
9) Νομοθέτηση ενιαίου φόρου στις ΑΕ 15% επί των κερδών (κι όχι στην παραγωγή). Γενικότερα, με την μείωση της φορολογίας στις ΑΕ-ΕΠΕ και των φυσικών προσώπων (αύξηση του διαθεσίμου εισοδήματος)
10) Έκδοση αναπτυξιακών ομολόγων με εγγύηση ελληνική γή ή ελληνικό χρυσό
11) Θέσπιση Κατώτερου Εγγυημένου Εισοδήματος
12) Λαικός Καπιταλισμός, ήτοι η μετοχοποίηση υπέρ των ελλήνων, όλης της δημόσιας περιουσίας.
13) Φόρος Tompin (επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών), για την καταπολέμηση της φτώχειας.
14) Δασμοί σε ξένα προιόντα από χώρες που χρησιμοποιούν ως ανταγωνιστικό των πλεονέκτημα, φορολογικό και κοινωνικό dumping
15) Θεσμοθέτηση (σε συμφωνία με την ΕΕ) Διμερούς Εμπορικού Ισοζυγίου με τις άλλες χώρες της ΕΕ.
16) Να εφαρμοστούν τα σημαντικά μέτρα «χαμηλής πολιτικής» που προτείνει ο Γ. Βαρουφάκης στο παρακάτω link:
17) Η ανάπτυξη πρέπει να ξεκινήσει από μέσα…και μετά θα έρθουν τα ξένα κεφάλαια. Το αντίστροφο δεν γίνεται στην διεθνή τακτική.


Ανάπτυξη με ξένα κεφάλαια

1) Η ECB-σε συνεργασία με την Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) (για μεγάλα έργα υποδομής) και το Ευρωπαικό κι Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο (ΕΕΤ) (για τις μικρομεσαίες επενδύσεις)- εκδίδει αναπτυξιακά ομόλογα (δεν απαγορεύεται από το καταστατικό της), τα οποία χρεώνονται σε χρεωστικούς λογαριασμούς της των κρατών-μελών στα οποία διατίθενται τα ομόλογα αυτά. Και τα κεφάλαια αυτά συνιστούν την εθνική συμμετοχή τα ευρωπαικά αυτά αναπτυξιακά προγράμματα τα οποία φυσικά συμπληρώνονται με κεφάλαια από τον ευρωπαικό προυπολογισμό, π.χ. 8% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Τα παραπάνω αναπτυξιακά ομόλογα της ECB, αποπληρώνονται απευθείας από τα έσοδα των επενδύσεων αυτών (όπως ακριβώς γίνεται με τα ομόλογα της ΕΤΕπ) και δεν θα λογίζονται στο δημόσιο χρέος των κρατών στα οποία πραγματοποιούνται οι επενδύσεις.
2) Ευρωομόλογο Ανάπτυξης.
3) Φορολογικά κίνητρα για ξένες επενδύσεις.
4) Παραγωγή προιόντων από ξένες επενδύσεις, αποκλειστικά για εξαγωγές, χωρίς Φόρο Προστιθέμενης αξίας.
5) Θεσμοθέτηση (σε συμφωνία με την ΕΕ) Διμερούς Εμπορικού Ισοζυγίου με τις άλλες χώρες της ΕΕ.
6) Δάνεια από την Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων (1.4 δις. σε επιχειρήσεις + 1.5 δις. για εγγυητικές επιστολές των τραπεζών για εξαγωγικό εμπόριο).
7) Απορρόφηση των Ευρωπαικών Κεφαλαίων Σύγκλισης και Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας (Διαρθρωτικά Ταμεία της ΕΕ) (ΕΣΠΑ  κλπ) (4 δις. για του 2013 στην Ελλάδα).


Από το βιβλίο του Δημ. Αντωνίου «Ορχούμαι την Οργήν» τ. Β`, 2014


Στο β' μέροςΑναπτυξιακή Χρηματοδότηση Ιδιωτικού Τομέα με Εξωτραπεζικό Δανεισμό, κ.α.